مثنوي هفتاد من

مثنوي در ميان قالب‌هاي شعر فارسي، جزء قالب‌هاي سهل و آسان شعري شمرده مي‌شود. به همين لحاظ نيز شعرايي چون نورالدين عبدالرحمن جامي، عطار نيشابوري، و ده‌ها شاعر ديگر، طبع خود را درقالب مثنوي آزموده‌اند و غالباً در انشاء شعر موفق بوده‌اند؛ لذا، حجم بالاي مثنوي معنوي ظاهراً نبايد موجب تعجب و تحت تأثير قراردادن خواننده باشد. ليكن آنچه مثنوي معنوي را از ساير مثنوي‌ها جدا مي‌كند رواني آن در عين خلاقيت و نوآوري ادبي و معني دقيق الفاظ و تعبيرات جديد آن است. انتقال معني از مطلبي به مطلبي و از حكايتي به مضموني ديگر و در عين حال پيوستگي و ناگسسته بودن مطالب در آن از بديعيات است.
گر شود بيشه قلم دريا مديد        مثنوي را نيست پاياني پديد