مثنوي، مشهور به مثنوي معنوي (يا مثنوي مولوي)، نام كتاب شعري از مولانا جلال‌الدين محمد بلخي شاعر و صوفي ايراني است.[۱]
اين كتاب از ۲۶٬۰۰۰ بيت و ۶ دفتر تشكيل شده و يكي از برترين كتاب‌هاي ادبيات عرفاني كهن فارسي و حكمت پارسي پس از اسلام است. اين كتاب در قالب شعري مثنوي سروده شده‌است؛ كه در واقع عنوان كتاب نيز مي‌باشد. اگر چه قبل از مولوي، شاعران ديگري مانند سنائي و عطار هم از قالب شعري مثنوي استفاده كرده بودند ولي مثنوي مولوي از سطح ادبي بالاتر برخوردار است.[۲] در اين كتاب ۴۲۴ داستان پي‌درپي به شيوهٔ تمثيل داستان سختي‌هاي انسان در راه رسيدن به خدا را بيان مي‌كند. هجده بيت نخست دفتر اول مثنوي معنوي به ني‌نامه شهرت دارد و چكيده‌اي از مفهوم ۶ دفتر است.[۳][۴] اين كتاب به درخواست شاگرد مولوي، حسام‌الدين حسن چلبي، در سالهاي ۶۶۲ تا ۶۷۲ هجري/۱۲۶۰ ميلادي تأليف شد. عنوان كتاب، مثنوي، در واقع نوعي از ساختار شعري است كه در اين كتاب استفاده مي‌شود
جمعه ۲۰ بهمن ۹۶ ۱۱:۰۳ ۱۱۸ بازديد
تاكنون نظري ثبت نشده است